19. Friendzone...

WISŁA, HOTEL...

   Obudziła się z dość mocnym bólem głowy. Jasne światło wpadające do pokoju oślepiało. Powodowało kujący ból w oczach. W głowie trochę Jej szumiało. Miała wrażenie jakby ktoś wsadził Ją do pralki i ustawił program dodatkowego wirowania. Żołądek podchodził do gardła ale wzięła głębszy wdech i od razu zrobiło Jej się lepiej. Przetarła powoli oczy i spróbowała powoli usiąść na łóżku. Rozglądnęła się po pokoju. Nie była w swoim pokoju a w pokoju Maćka. "Co ja tu robię?" - pomyślała. Ostatnie co pamięta to kłótnia z brunetem i nazwy drinków w barze hotelowym. Miała ochotę zrobić głośne facepalm na myśl o swoim głupim zachowaniu ale nie dałoby to nic dobrego. Zerknęła pod kołdrę. Miała na sobie bieliznę i jakiś podkoszulek. "Niedobrze..." 

- Na szafce są tabletki i woda. - usłyszała cichy głos bruneta. Odwróciła się w lewo. Siedział na fotelu i uparcie się w Nią wpatrywał. Jakby chciał Jej coś powiedzieć samym wzrokiem. W oczach miał gniew. Zabolało. Nie pamięta co zrobiła ale to nie wróżyło nic dobrego.

- Co ja tutaj robię? - zapytała zachrypniętym lekko głosem. 

- Przyniosłem Cię z baru zaraz po tym jak zadzwonił do mnie Morgi. - powiedział równie cicho.

- Thomas? - lekko pisnęła. Nie miała pojęcia co robiła w barze z Thomasem. Czy zrobiła coś głupiego? Coś co mogło zranić bruneta? No i jeżeli tak to po co Thomas do Niego dzwonił? Pokiwał głową.

- Maciek? Czy ja zrobiłam coś... głupiego? - zapytała niepewnie.

- Co masz na myśli mówiąc coś głupiego? - spytał uważnie na Nią patrząc.

- Czy zawiodłam Twoje zaufanie. - odparła cicho. Bała się poznać odpowiedź ale musiała to wiedzieć. Uśmiechnął się lekko ironicznie.

- Nie. - powiedział pewnie. - To ja zawiodłem Twoje. - dodał. - Zamiast zachowywać się normalnie robiłem Ci wyrzuty, miałem pretensje i zabraniałem kontaktów z innymi. Zachowałem się jak samolubny dupek i nie umiem sobie tego wybaczyć. W dodatku czuję się jak kupa gówna, bo przez moją chorą zazdrość próbowałem Cię szantażować. - schował twarz w dłoniach. - Kiedy wyszłaś... - zaczął niepewnie. - W życiu nie czułem się tak beznadziejnie. Miałem wrażenie że straciłem grunt pod nogami... A kiedy zadzwonił Thomas... nigdy nie chciałem, żebyś przeze mnie płakała. - powiedział szczerze. - Nie wiem jak mam Cię za to wszystko przeprosić. - dodał po chwili.

  Wpatrywała się w Niego przez chwilę nie wiedząc o co Mu chodzi. Dopiero po chwili dotarło do Niej, że złość jaka była w Jego oczach skierowana była tylko i wyłącznie do Niego samego. Wstała powoli z łóżka i podeszła do Niego kucając przed Nim. Wzięła Jego dłonie w swoje i odsłoniła Jego oczy. Spojrzała w nie i zapytała poważnie:

- Maciek? Zostaniesz moim chłopakiem? 

 Zaśmiał się lekko i pokręcił głową. Uśmiechnęła się szczerze i złożyła na Jego ustach czuły pocałunek. Posadził Ją sobie na kolanach okrakiem i pogłaskał po nagim udzie. 

- Nigdy więcej mnie nie zostawiaj. - szepnął. 

- Obiecaj mi, że mi zaufasz. - poprosiła.

- Obiecuję. - odparł i ponownie złączył swoje usta z Jej ustami. 

  Pieszcząc swoje wargi okazywali sobie uczucia na wzajem. Głębokie. Prosto z serca. Nie chcieli żeby to co się stało ponownie się kiedyś wydarzyło. To nauczyło ich, że związek opiera się na kompromisach, do których zawsze trzeba dążyć. No i że bez siebie nie istnieją.

- Jeśli chcesz... - zaczął. - To spotkaj się z Nim. - powiedział.

- Chcesz przy tym być? - zapytała.

- Nie. - odparł stanowczo. - Dziś w nocy Thomas miał okazję i jej nie wykorzystał. Mam nadzieję, że ta Jego uczciwość nie była tylko chwilą słabości...

***

- I ja przespałam taką akcję?! - pisnęła. - Dawid ja Cię zabiję! Przez Ciebie i Twojego debla...

- To był tylko i wyłącznie Twój pomysł. - przerwał Jej. - Jak zobaczyłaś konsolę to straciłaś resztki rozumu. - dodał.

- Jak ja Cie dorwę to Cie tak skrzywdzę, że własne lustro Cię nie pozna. - warknęła. - A Ty?! - zwróciła się do szatyna, który opowiadał pozostałym historię z nocnych wydarzeń. - Nie wstyd Ci tak opowiadać jak się biedna niewiasta upiła z rozpaczy?! - zagrzmiała.

 Ten jedynie się roześmiał i oparł wygodniej na wiklinowym fotelu. Poprawił okulary przeciwsłoneczne i spojrzał na wygłupiających się kolegów w basenie.

- Ej! Ty! Gregorze "Wygrałem Wszystko" Schlierenzauer! - krzyknęła. Spojrzał na Nią znad okularów. - Tak do Ciebie mówię! Mnie się nie lekceważy!

- Nie da się księżniczko. Za głośno się drzesz. - powiedział spokojnie i puścił Jej oko po czym powrócił do swojej poprzedniej czynności. Złość aż w Niej kipiała. Dawid i Janek siedzący przy stoliku nie wytrzymywali już ze śmiechu. Blondynka wstała i pokuśtykała do baru. - Zamów mi proszę Mohito! - krzyknął za Nią. Odwróciła się i pokazała mu środkowy palec. Zaśmiał się i zamknął oczy. Nie upłynęło kilka minut a nad Jego głową zrobiło się dziwnie ciemno. Zdążył uchylić powieki i na Jego twarzy pojawił się zimny płyn.

- Twoje Mohito Schlierenzauer. - powiedziała i odwróciła się na pięcie chcąc odejść od chłopaka. Złość się w nim zagotowała. Wstał i bez zastanowienia przewiesił Ją sobie przez ramię. - Postaw mnie na ziemi!

- Nie ma takiej opcji. - powiedział zadowolony. - I nie wierzgaj tak tym gipsem bo mnie uderzysz i będę miał siniaczka. - dodał śmiejąc się.

- Puść mnie! - wrzasnęła.

- Jesteś tego pewna? - zapytał stając na brzegu basenu.

- Nie puszczaj mnie! - zaczął się śmiać. - I z czego tak rechoczesz?!

- Lecisz na mnie przyznaj się. - powiedział.

- Pfff zwariowałeś!

- Ok, w takim razie miłej kąpieli.

- Hej! Czekaj!...

- Słucham. - powiedział spokojnie. Większość skoczków wokół obserwowała ich z zainteresowaniem i rozbawieniem. W pewnym momencie pojawili się tam nawet Maciek z Zośką.

- Trochę mi się podobasz. - mruknęła.

- Nie słyszałem ! - zawołał. - A Wy?! - zapytał pozostałych. Zgodnie pokręcili głowami.

- Zocha zabiję Cię wiedźmo!

- Ja czekam! - przypomniał szatyn.

- Trochę mi się podobasz! - wrzasnęła.

- Tylko trochę? - zapytał podrzucając Ją na ramieniu.

- Masz fajny tyłek, spoko gębę i chętnie bym się z Tobą przespała! - wykrzyczała. Reszta tylko rechotała jak nigdy. Szatyn uśmiechnął się jakby wygrał w totka i postawił Ją na ziemi obok basenu. Objął Ją mocno i spojrzał w oczy.

- Wiedziałem, że na mnie lecisz. - powiedział pewnie.

- Skoro i tak wszyscy wiedzą już że mam na Ciebie ochotę to dlaczego mnie nie pocałujesz? - zapytała z cwanym uśmieszkiem.

- Bo nie jestem głupi Adela. Wrzucisz mnie do basenu. - stwierdził szczerząc się.

- Więc żałuj. - wzruszyła ramionami i odwróciła się chcąc odejść. Złapał Ją za rękę i gwałtownie obrócił w swoją stronę składając na Jej ustach intensywny pocałunek. 

- uuuuuuuuuuuuuu! - wszyscy zgodnie buczeli i gwizdali śmiejąc się z sytuacji. Nawet Zośka nie mogła się powstrzymać od śmiechu. Znając Adelę ten moment szczęścia szatyna nie potrwa zbyt długo. I miała rację. Adela mimo bólu zdołała oprzeć się na zagipsowanej nodze i drugą nogą kopnąć Gregora w czułe miejsce. Zgiął się lekko i po chwili lekko pchnięty przez blondynkę pływał już w basenie. Zadowolona z siebie wróciła powoli do stolika i sączyła swojego drinka. Za to szatyn zwijał się przy brzegu z bólu.

***

   Patrząc na bawiących się w najlepsze w basenie przyjaciół cieszył się, że jest w tym miejscu razem z Nimi. A widząc szczęśliwą brunetkę w towarzystwie Kota mimo ogromnej zazdrości był po części szczęśliwy. No bo Ona była. Cóż więcej chcieć? Obok niego usiadł szatyn. Blondyn spojrzał na Niego ze współczuciem.

- Bardzo boli? - zapytał.

- Kurewsko. - jęknął. Blondyn jedynie się zaśmiał. - To nie jest zabawne. - bąknął.

- To po co Ją drażnisz?

- Bo chce się z Nią umówić.

- A Sandra?

- Co Sandra? - zapytał nie bardzo wiedząc o co chodzi.

- Być może to jest pusta lala bez mózgu ale ma uczucia Greg. - przypomniał.

- Poradzę sobie. - stwierdził pewnie. - A co z Twoją królewną? - zapytał.

- Moja Królewna ma już Królewicza. - stwierdził patrząc na brunetkę odbijającą właśnie piłkę do siatkówki w wodzie.

- Odpuszczasz? 

- Nie będę wchodził z butami w Jej relacje z Maćkiem. Ona jest za bardzo w Niego zapatrzona.

- Czyli co? Frienzone? - blondyn pokiwał głową. - Wiesz, że to kiepski układ? Nawet jeśli im nie wyjdzie to ciężko się z tego wydostać.

- Chcę tylko być jak najbliżej Niej Greg.

- Jesteś masochistą. - pokręcił głową. 

  Z basenu doleciała do nich piłka.

- Moja! - usłyszeli głos brunetki. Podbiegła do nich cała mokra. Wzięła spod ich nóg piłkę i uśmiechnęła się wesoło do obu.

- Jak główka? - zapytał z rozbawieniem szatyn.

- Lepiej niż woje przyrodzenie. - odparła. Blondyn parsknął śmiechem. - Thomas znalazłbyś dla mnie godzinkę dzisiaj wieczorem? 

- Jasne. O której? - zapytał z wyraźnymi iskierkami w oczach.

- 19.00? W restauracji?

- Będę czekał. - odpowiedział ze szczerym uśmiechem.

- Zośka! - zawołał Manu.

- Idę! - krzyknęła i posyłając blondynowi szeroki uśmiech pobiegła spowrotem do wody. 

   Oparł się wygodnie o oparcie fotela i z bananem na twarzy obserwował dalszą grę. Szatyn tylko pokręcił głową.

- Wiesz, że Sylvia rezygnuje z pracy u nas? - zapytał poważnie szatyn.

- Wiem... - blondyn spoważniał. - Rozmawiałem z Nią o tym.

- I co?

- A co ma być? Nie potrafi ze mną pracować, a ja nie wiem jak mam się zachowywać w Jej obecności. Dogadała się ze Związkiem, że przeniesie się do kadry B. - powiedział.

- Kto Ją zastąpi?

- Chyba Samantha.

- Ta gruba? O matko... 

- Nie jęcz. Tak jest lepiej.

- Dlaczego muszę pokutować za Twoje błędy stary?

- Dobrze, że ja nie pokutuje za Twoje. - zerknął znacząco na spodenki przyjaciela...

KILKA GODZIN PÓŹNIEJ...

   Patrzył jak dziewczyna poprawia sobie makijaż przed lustrem. Jego mina mówiła wszystko to czego nie chciał wypowiadać na głos. Wypowiedziała to wszystko Adela siedząca obok bruneta.
- Wyglądasz zbyt ładnie jak dla Niego. I masz za krótką kieckę. - stwierdziła lustrując wzrokiem przyjaciółkę.
  Brunetka spojrzała na swój ubiór. Nie uważała żeby sukienka w kwiaty po kolana była zbyt krótka na spotkanie z Thomasem. A poprawienie makijażu było odruchem. Nie stroiła się dla Niego. Szła tam bo chciała poznać prawdę. Nie po to, żeby randkować.
- Adela mówię Ci po raz ostatni, gdybym chciała się z Nim przespać to poszłabym tam w samej bieliźnie. - powiedziała z ironią. Spojrzała na bruneta. Był wyraźnie przygaszony. - Zostawisz nas na chwilę samych? - zapytała przyjaciółkę.
- Po co? - spytała podejrzliwie.
- Jeszcze zdążymy z szybkim numerkiem. - odpowiedziała poważnie.
- I zapytaj tu kogoś o coś to od razu się będą rzucać. A ja się tylko troszczę. Ale to młode, głupie i nic nie rozumie. Już ten pajac Schlierenzauer więcej zrozumie niż Ona... - gderając opuściła pokój.
 Brunetka podeszła do chłopaka i usiadła Mu na kolanach.
- Mów. Widzę, że Cię to gryzie. - powiedziała.
- Mam nadzieję, że sobie wszystko wyjaśnicie. - powiedział. Uśmiechnęła się lekko i pocałowała Go delikatnie.
- To z Tobą jestem Maciek. Nie mam w zwyczaju grac na dwa fronty. - powiedziała poważnie.
 Pogłaskał Ją po policzku.
- Jeśli bym się nie zgodził i tak byś się z Nim spotkała prawda? - zapytał.
- Tak. - odparła szczerze. Westchnął. - I pewnie po tym spotkaniu wróciłabym do Ciebie nawet gdybyś mnie nie chciał. Jestem uparta. - puściła Mu oko.
- Jak wielki osioł. - zaśmiali się. - Idź już.
- Wyganiasz mnie?
- Jeśli zostaniesz jeszcze chwilę to Cię nie wypuszczę. - powiedział pewnie.
- Wracam za 2 godziny góra. - powiedziała. Cmoknęła Go w policzek i wyszła zamykając za sobą drzwi...

***********************************************************************************

Z cyklu "dziurozapychacz" lub "przetrzymywacz w niepewności" :)

A rozmowa Zośka-Thomas już niebawem :)

Buziole :*